De @-cultuur

Zonet een artikel gelezen in De Standaard met als titel Help, het internet wordt gekaapt (abonnees kunnen het nalezen door te klikken).

De Amerikaanse schrijver en denker Andrew Keen heeft een boek geschreven met als titel De @-cultuur (originele Engelse titel: The Cult of the Amateur), waarin hij stelt dat Web 2.0 en zijn amateurs onze cultuur kapotmaken. Als er niet snel ingegrepen wordt en het internet opnieuw in handen gegeven wordt van echte professionals, zullen kranten, televisiezenders en platenlabels onherroepelijk verdwijnen.

Als je het artikel leest, vaart de auteur vooral tegen de bloggers uit. We worden dus persoonlijk aangesproken, beste confraters. Keen vindt de meeste blogs gewoon rommel. Bloggers mogen schrijven wat ze willen zonder ter verantwoording geroepen te worden (noot: als je recente persberichten leest over juridische stappen tegen bloggers is dit al niet juist). Het risico is dat, volgens de auteur, mensen niet altijd de tijd hebben om én kranten én blogs te lezen. In blogs zou de realiteit vervormd worden door niet-professionele knoeiers. Het hele concept van burgerjournalisteiek zou belachelijk zijn. Ook YouTube zou vooral volzitten met 'rubbish'.

De zoveelste aanval vanuit conservatieve hoek tegen het anarchistische karakter van het internet, als je 't mij vraagt. Het kan moeilijk gecontroleerd worden, dus het is per definitie slecht. Controlefreaks, lieden die de media willen manipuleren, zijn uiteraard tegen het internet gekant, omdat ze er geen vat op hebben.

In de jaren '80 hieven vele cultuurfilosofen ook al een klaagzang aan tegen de oprukkende beeldcultuur. Jongeren zouden geen boeken meer lezen, maar enkel nog vidoclipjes, films en videospelletjes bekijken. En wat zien we enkele decennia later? Dat de blogosfeer nog steeds in opmars is en dat steeds meer mensen veel tijd besteden aan het schrijven en lezen van blogs. Dat de leescultuur dus allerminst verdwenen is, wel integendeel. Dat veel meer mensen creatief bezig zijn juist door het internet, terwijl die mogelijkheid, door de professionalisering van de cultuur, vroeger juist beperkt was tot enkelingen.

Blogs, YouTube, MySpace en de andere sociale netwerken hoeven de traditionele media niet te verdrijven. Het hangt ervan af hoe de traditionele media omgaan met die nieuwe fenomenen. Ik vraag mij af wat men bij bijvoorbeeld GentBlogt denkt van de stelling van meneer Keen dat het hele concept van burgerjournalistiek belachelijk is en dat bloggers prutsers zijn die kunnen schrijven wat ze willen zonder ter verantwoording geroepen te worden? Ten minste deze groepsblog is toch een schitterend voorbeeld van wat een blog kan betekenen voor een stad? Zonder dat daar ook maar enige officiële subsidie voor of censuur van bestaat. Voor en door de inwoners dus en dat alles op volledig vrijwillige basis.

Ook andere, individuele blogs kunnen m.i. een uitstekende aanvulling zijn op de officiële media. Ze kunnen nieuws brengen vanuit een persoonlijke, niet-gekleurde invalshoek. En uiteraard brengen de meeste blogs niet enkel nieuws. In tegenstelling tot wat de heer Keen beweert zijn er wel degelijk blogs die een vrij hoog literair niveau bereiken. Ik ken er zo wel een paar.

En wat denkt u, medeblogger, nu we hier door deze meneer in ons kruis getast worden?

Naschrift: er zijn toch een aantal dingen die al meteen op het eerste gezicht tegenstrijdig zijn in dit controversiële boek:
1. De auteur blijkt zelf ook een blog te hebben. Of is dat een privilege dat alleen weggelegd is voor beroepsmensen.
2. Ik als blogger heb dat artikel in De Standaard toch ook gelezen? Dat wil toch nog zeggen dat ik nog wat anders lees dat alleen maar blogskes? Quod erat demonstrandum, zeggen ze dan in het Georginees (=poetsvrouwenlatijn).