woensdag 18 juni 2008

Sjatzie-Batzie

Deze morgen zat ik op de trein tussen De Pinte en Gent tegenover een jonge, vrij knappe gast. Ik schatte hem een jaar of achttien. Ik was een beetje jaloers. Ik ben dan ook al lang zelfs geen 2x18 meer.

In Gent Sint-Pieters stapte hij uit. De trein was nog niet vertrokken of ik zag iets op de passagiersbank tegenover mij: een blinkend gsm-toestel. Wat sommige mensen al niet durven achterlaten op de trein: gsm's, portefeuilles, ..., ik heb in de loop van de jaren al wat waardevolle voorwerpen gevonden. Op het perron was er geen jonge gast meer te bespeuren. Ik besloot de gsm dan maar bij te houden. Hij zou zijn eigen gsm wellicht wel opbellen. Dat heb ikzelf toch een tweetal keren gedaan, als ik gismo kwijt was.

Ik onderzocht het toestel tijdens de treinrit. Ik kende het model helemaal niet. Een jonge gast met nogal wat vrienden en vriendinnetjes. Afgaande op het dialect dat nogal rijkelijk gebruikt werd afkomstig uit de streek Zulte-Waregem.

Op kantoor in Brussel kwam er ineens een sms'je toe van ene Sjatzie-Batzie, klaarblijkelijk het lief van die gast. Veel succes men skatke! luidde de boodschap. Ik leidde eruit af dat de jongen op dat eigenste moment een examen moest afleggen.

Uw skatke heeft zijn gsm op de trein laten liggen, antwoordde ik, en voegde er mijn eigen gsm-nummer aan toe. Na veel vijven en zessen afgesproken dat de gsm om 18u30 op het perron van Gent-St-Pieters afgehaald kon worden. Hij zou een groene jas dragen, of zo had ik het toch begrepen, en een (zijn?) vriendin meebrengen.

Ondertussen had ik het toestel, een Sony-Ericsson, op kantoor aan enkele collega's getoond. Een maniak had zelfs het type en de verkoopprijs opgezocht. Het kost minder dan de mijne, maar heeft wel een mp3-speler. De camera is minder waard, maar er is meer opslagruimte. De collega-onverlaat trok onverwacht enkele foto's van mij. Ik heb dat bewijsmateriaal natuurlijk onmiddellijk gewist!

De trein naar huis. Nog een sms'je of ik het juiste perron wist. Deed ik niet, maar de trein ging naar Kortrijk en zou omstreeks 18u30 aankomen. Kan ook iets later zijn, zei ik, want de trein had alweer vertraging.

Aankomst. Ik zocht een jongen met een groene jas. Heel het perron afgezocht. Uiteindelijk waren alle reizigers ingestapt of weg. Er bleven alleen nog een conducteur en twee meisjes, een met een groene jas. Die laatste maakte een wegwerpgebaar in de waan dat ze vergeefs naar het station gekomen was. Ik haalde de gsm boven en ja, het was het meisje dat samen met haar lief op de screensaver stond.

Sjatzie-Batzie herself dus. Hoe zou dat meisje trouwens in het echt heten? Iemand enig idee?
Ik vroeg haar Bent u dat hier op die foto? Ja, zei ze. Een koel bedankje en weg waren ze.

Iets vriendelijker had wel gemogen. De hele onderneming heeft me zelfs een viertal sms'jes gekost. Maar ja, ik hou er toch een leuke blogpost aan over.

En die jongen heeft zijn gsm terug. Eigenlijk ook doodjammer: als hij hem kwijt was had hij thuis kunnen zeuren om zo'n gehypte i-phone!

5 opmerkingen:

Linn zei

De trein naar Kortrijk die omstreeks 18.30 in Gent aankomt. Dat is de trein waar mijn papa altijd opzit. Het is maar dat je het weet. ;)

Ik ben vorige zomer zo dom geweest om mijn gsm in het station achter te laten op een van de bankjes. Ik heb hem helaas nooit meer terug gezien.

Had er toen iemand de moeite gedaan om hem mij op een of andere manier terug te bezorgen dan had ik die toch wel meer dan een koel bedankje geschonken. ;)

Anoniem zei

Evelien is toch wel een bij welopgevoede jeugd he zwijger?

De Gentse Zwijger zei

@ Patrick: ik wacht tot ik Eveliens gsm te pakken krijg :-)

Anoniem zei

zelf eveneens een keer een gsm gered
de jongen in kwestie zat te wachten op een bankje aan het station op het afgesproken uur
maar eer ik wist dat hij het was... hij kwam dan zelf: t'as trouvé mon gsm?
en dat de wereld meer mensen zoals ik nodig had

dat maakte me wel blij

zapnimf zei

Twee keer een volle portefeuille gevonden en terugbezorgd.
De eerste keer een heel lief kaartje gekregen, de tweede keer (in zijn brievenbus afgeleverd, na telefonisch iets ingesproken te hebben)en nada bedankje achteraf.

Koele of geen bedankjes verdienen een dikke djoef!